نگهبانی از فضای سایبری به سبک "سایبربان"

نگهبانی از فضای سایبری به سبک "سایبربان"

ما در دنیایی زندگی می کنیم که تمام اطلاعات به شکل دیجیتال هستند و لذا اگر شما دانش کافی داشته باشید به آنها دسترسی خواهید داشت. جاسوس های امروزی لازم نیست که برای سرقت اطلاعات به ساختمانی نفوذ کنند. آنها تنها کافی است که به حد کافی از توانایی و دانش کامپیوتری دست پیدا کنند، تا بتوانند انتقام غارتگر خود را آشکار کنند و بدون اینکه از تخت خواب شان بیرون بیایند، حتی به شرکت هایی که بهترین حفاظ های امنیتی را دارند، دست پیدا کنند.

شبکه های اجتماعی فضایی را ایجاد می کنند که کاربران احساس امنیت می کنند و با فراغ بال به فعالیت و ارتباط با دوستان و خانواده شان می پردازند. مشکل اینجا است که حمله کنندگان بدافزارهایی تولید می کنند که این مزیت را دارند که حس کاذب امنیت را تلقین می کنند تا بتوانند به گسترش خود کمک کنند. این برای مجرمان سایبری بسیار ساده است که کاربران را با یک پیام ساختگی عمومی مانند (نگاه کن، تو هم توی این ویدیو هستی!) گول بزنند. گاهی اوقات حس کنجکاوی بدترین دشمن ما در فضای مجازی است.

و اما بعد

برای راه اندازی و انتشار محتوای در این وبلاگ، خودم را تشویق و تطمیع(!) به مطالعه و کنکاش و همینطور دسته بندی اطلاعات و داشته های ذهنی ام کردم و به موازات پیشروی، حالت خوف و امید شدیدی درونم شکل گرفت...

خوف از فضای بشدت ناامن و متلاطم و غیرشفاف سایبری و امید نسبت به ظرفیت های عظیم بالقوه و بالفعلی که پیش روی ماست. تجربه ای که به من درس های زیادی داد و قریب به یکماه بصورت مستمر و گاهی هم منقطع، خودش را در صفر و یک زندگی ام بشدت جا داد که محصولش رو بصورت جسته و گریخته با شما هم میهنی های عزیز به اشتراک میذارم. باید از پلیس سایبری برای اینکه زمینه ای رو ایجاد کرد تا بخاطر مسابقه هم که شده باشه(!) دانش سایبری ام رو بروز کنم و بعد هم از دوست خوبم امیر که من رو در جریان این مسابقه گذاشت.

مطالب تخصصی نیست چون من یک متخصص نیستم اما سعی کردم از تجارب حضور 10 ساله ام در اینترنت و رخدادهای تلخ و شیرینی که دیدم و یا شنیدم، محورهایی رو مشخص و پیرامون اونها مطالب نوشته و منتشر بشن. همین!